Catrin Heledd yng nghanol cyffro'r Crucible

Mae hi'n wyneb cyfarwydd ar raglenni fel Clwb Rygbi a Match of the Day, ac yn llais cyfarwydd ar BBC Radio Cymru a Radio Wales.

Eleni, mae Catrin Heledd wedi bod yn cyflwyno sylwebaeth Pencampwriaeth Snwcer y Byd ar y BBC.

O adeilad hanesyddol y Crucible, Catrin sy'n sôn am y profiad o weithio yn nhwrnament pwysicaf y byd snwcer proffesiynol.

Sheffield. Beth sy’n dod i’r meddwl? Y gwaith dur? Ffilm y Full Monty falle. Pulp neu’r Arctic Monkeys? Beth am snwcer? Wrth gwrs.

Ers bron i hanner canrif bellach pair y Crucible yw cartref prif bencampwriaeth y gamp.

Fis Ebrill bob blwyddyn mae 'na filoedd yn tyrru i’r ddinas o bedwar ban byd i wylio’r goreuon yn mynd benben â'i gilydd.

Ronnie a Jimmy, Hendry a Higgins, Davies a Dennis - ma' nhw i gyd 'di bod yma.

Eleni eto dwi’n ddigon lwcus i gael bod yn eu plith - yn rhan o dîm darlledu’r BBC.

80 rhaglen mewn 17 diwrnod. Mae’n hectic ond yn hwyl.

Y 'pinch me moment' cyntaf... cael bod yn rhan o’r grŵp WhatsApp.

Stephen Hendry is writing a message… gulp.

Be ma' John Parrot yn cael i ginio heddi' 'sgwn i? Faint o’r gloch ma' Shaun Murphy yn cael ei golur? Ai Ken Doherty sy’n gwmni i fi yn y stiwdio heno tybed?

Personoliaethau fy mhlentyndod bellach yn rhifau yng nghrombil y ffôn. Fyddai Mam-gu, oedd yn wyliwr brwd, wrth ei bodd.

Cyrraedd y gwesty a gweld Dennis Taylor.

“Catherine! How are you?” Coflaid gan y cymeriad bytholwyrdd o Ogledd Iwerddon, sydd wrth gwrs yn ei sbectol adnabyddus.

Crwydro coridorau’r Crucible wedyn. Gweld Ronnie. “Alright Cat?” Gwenu yn swil.

Rhaid bod yn cŵl o flaen O’Sullivan, o bawb.

Ond dwi mewn cwmni cyfarwydd hefyd. Ma' 'na Gymry ymhobman yn cuddio yn y Crucible.

Ie, y chwe Chymro fu’n cystadlu wrth reswm - ond gefn llwyfan ma' 'na gyfarwyddwyr, pobl camera, criw technegol sy’n rhan o’r siarabang blynyddol.

Cartref oddi cartref a’r Gymraeg i’w chlywed yn aml.

Theatr yw’r Crucible am hanner cant o wythnosau’r flwyddyn - yn llwyfannu sioeau, gigs ac ati.

Ond am y pythefnos arall mae’n troi’n arena chwaraeon.

A dyma’r broblem.

Lle i lai na 1,000 o gefnogwyr sydd yna a gyda thair blynedd o gytundeb ar ôl gyda’r theatr, mae’r ddadl ynglŷn â symud o Sheffield yn parhau.

Diwedd y gân yw’r geiniog ac mae yna wledydd sy’n barod i dalu ac i fuddsoddi.

Yn ôl un cystadleuydd o Iran, Hossein Vafaei, mae’r lle yn "drewi" ac mae’r stafell ymarfer "fel garej".

Dyw Vafaei yn amlwg ddim wedi bod i dai bach Maes B ar ddiwedd wythnos 'Steddfod.

Na, falle nad oes 'na garped coch ar lawr ond mae’r stafell ymarfer, sydd hefyd yn stiwdio deledu gyda llaw, yn ddigon cysurus i fi!

Felly a fyddai codi pac i Saudi, er enghraifft, yn tynnu oddi ar y traddodiad? Does 'na nunlle sy’n debyg i’r Crucible.

Yr eisteddle serth. Pawb ar ben ei gilydd. Mae 'na densiwn, mae 'na dyndra, mae 'na dawelwch pan mae 'na ddau wrth y bwrdd.

Mae’r ffans ffyddlon hefyd yn ffanatig.

Yn gadael y Crucible un noson am hanner nos gyda phencampwr 2005 yn gwmni roedd 'na floedd o’r cysgodion gan ddau a oedd wedi teithio yn unswydd o Wlad Groeg.

“Selfie, selfie Shaun!”

Unrhywbeth i gwrdd â’u harwr!

Am bythefnos yn y gwanwyn, mae’r ardal yn cofleidio snwcer. Fe fyddai gadael felly yn ergyd i ddinas sydd â’r gamp wrth galon ei bodolaeth a’i hunaniaeth.